Економската војна помеѓу Македонија и Косово започна некое време, еве како се развива, да не се навраќаме на кој прв почна ... Македонија сега воведе такси за граѓаните на Косово кои влегуваат кај нас, тнр патни такси. За ова се јави министерката за економија на Косово Мимоза Кусари која се закани:  "Ако продолжи на тој начин да ги третира косовските државјани, на Македонија ќе и покажеме дека загубите ќе ги почувствува директно во нејзината економија, изјавила Кусари, појаснувајќи дека приштина сепак нема намера да воведе реципрочни мерки, односно да воведе патни такси за македонските граѓани." btw, веќе ги затворија границите ... еве зошто и кој

Пар работи да се подсетиме,

-Косово е протекторат и тамошните намесници кои глумат држава не работат автономно, туку исклучиво и само под диктат на САД.

-Нема одлука од пошироко, пам и потесно значење кое Косово може да ја донесе без претходно да добие инструкции и добие одобрение за истото од нивните патрони од Бондстил.

  Oваа игранка е само мал вовоед на она што следува, жешка есен и зголемен притисок за промена на името. Затоа и стренџерите толку многу ја хранат опзицијата која ако дојде време ќе треба да ја изигра последната четвртина - промена на името. Сеедно, веќе се напнува жилата на нивниот чатал, а тоа е албанскиот фактор. Патувања во Атина, меѓуетнички тензии за цркви или џамии и сето ова очекувајте да прогресира. Очигледно е дека притисокот се зголемува врз владата да се прифати промена на име и да се реши проблемот, поточно да измијат раце како Понтиј Пилат. Ним, меѓународниот фактор, не им е грижа ни за нацијата ни за културата, ни за нашето наследство, а уште помалку иднина.

  Очигледно, никогаш не им ни било. Веќе се активни играчите на терен не само кај опозицијата па некои и кај власта (проамериканските), кои сметаат дека треба да се слуша се што ќе ни каже Пентагон по секоја цена...за наше добро.

  Единствено добро ми говори мојот разум и да ни сакаа добро ќе сватеа, ( далеку е од тоа дека се глупи), дека Република Македонија е доволна семантичка, суштинска и политичка разлика од покраината Македонија чиј добар (окупиран дел) е во Грција, и дека признавањето на нашето уставно име ќе ги реши сите проблеми, најелегантното решение.

  Да сакаа, велам. Но не сакаат. Не сакаат овој народ да опстане, сакаат да создадат нов народ, северно македoнски, или вардарско македонски, со нов северно или вардарски јазик, црква, писмо, народ кој е дојденец , нов, измислен, кој нема корен, ниту ќе има, но затоа ќе сме биле богати и се ќе ни се средело, животот ќе ни биде рајска градина, невработеност и сиромаштија се тоа ќе исчезне. И сето тоа да го направиме под закана, под уцена, присилени помеѓу војна и мир и уште многу одстрели како на Смилковското езеро. Не, нема да се обидат со пари, например, да дадат 20 мислијарди неповратна помош, да изградат 200 индустриски капацитети, да само америка ги снабди 5 посто волмарт со земјоделски производи од Македонија ние ќе бидеме на еконосмко небо ... но , не!

  Затоа е толкава радоста кај разни доци, гроци, фрфља, бибиња кога губиме, кога сме поразени, затоа што тоа е нивната храна, цел, затоа што тоа е шанса да се фрла народот во малодушност да ја мрази земјата името се околу него и кога ќе бидете доволно измрцварени, да ви го бапнат до балчак, да ве наденат на кол, колот наречен заборав, дилит, ирејс, бришење, гејм овер.