Резолуцијата, усвоена со 13 гласови „за“ и 0 „против“ и воздржани од Кина и Русија, трасира „нов курс на Блискиот Исток за Израелците и Палестинците и за сите луѓе во регионот подеднакво“, изјави американскиот претставник во ОН, Мајк Валц, пред салата на советот.
Вклучувањето на референци за независна Палестина беше цената што САД ја платија за поддршката од арапскиот и исламскиот свет , од кои се очекува да обезбедат мировни сили за меѓународните сили за стабилизација (ИСФ).
Сепак, во пресрет на гласањето во ОН, израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху го повтори непоколебливото противење на неговата влада на создавањето палестинска држава, покренувајќи прашања дали Израел ќе дозволи спроведување на предлозите наложени од ОН.
По гласањето, Хамас го отфрли она што го опиша како наметнат „меѓународен механизам за старателство“ и инсистираше дека нема да се разоружа.
Поддржувачите на резолуцијата изјавија дека таа треба да доведе до итно укинување на преостанатите ограничувања за протокот на помош во Газа , создавање на меѓународна стабилизациска сила која ќе го пополни вакуумот оставен од повлекувањето на израелската војска и движење кон реконструкција и можен „пат кон палестинско самоопределување и државност“.
Референцата за палестинска државност беше компромисен додаток на првичниот американски нацрт во кој не се споменуваше. Сепак, формулацијата е нејасна и условна, ветувајќи само дека откако Палестинската управа ќе се реформира и ќе започне обновата на Газа, „конечно може да се создадат услови за кредибилен пат кон палестинско самоопределување и државност“.
Јазикот беше далеку од цврстата посветеност на изградбата на палестинска држава покрај Израел, што ја бараа арапските и исламските држави, како и членовите на Европскиот совет, но во говорите пред собранието по гласањето, делегатите од тие земји рекоа дека се подготвени да го прифатат компромисот во интерес на продолжување на сегашното примирје и итни мерки за исхрана и заштита на 2,2 милиони Палестинци во Газа.
„Преодните аранжмани што ги преземаме денес мора да се спроведат во согласност со меѓународното право и со почитување на палестинскиот суверенитет и самоопределување“, рече Џејмс Кариуки, вршител на должноста амбасадор на Велика Британија.
„Поднесовме она што го сметавме за суштински амандмани за да се обезбеди рамнотежа и интегритет во текстот. Некои од тие предлози беа прифатени“, рече алжирскиот претставник, Амар Бенџама, зборувајќи во име на арапскиот блок и јасно ставајќи до знаење дека документот го смета за сеење семе на палестински суверенитет.
„Алжир конечно одлучи да гласа за овој текст, текст на кој ја поддржуваме неговата основна цел, имено одржување на прекинот на огнот и создавање услови што ќе му овозможат на палестинскиот народ да ги оствари своите неизмерни права на самоопределување и државност.“
Бенџама го привлече вниманието кон анексот на резолуцијата, за кој рече дека се однесува на правата на Палестинците. „Оваа резолуција мора да се прочита во целост. Нејзиниот анекс е составен дел од неа и сите страни мора да се придржуваат кон него“, рече тој. „Таа јасно потврдува дека нема анексија, нема окупација, нема присилно раселување“.
Иако се вели дека израелскиот премиер, Бенјамин Нетанјаху, неволно се согласил со формулацијата на резолуцијата во разговорите со Вашингтон, тој се повлече по огорчениот одговор од екстремното десно крило на неговата владина коалиција. Во неделата, премиерот рече дека „нашето противење на палестинска држава на која било територија не се променило“.
Резолуцијата беше редок пример за усогласена акција на ОН во врска со Газа, по две години дипломатски застој во кој беа убиени најмалку 71.000 Палестинци, а кој предизвика обвинувања за геноцид од страна на истражната комисија на ОН и групите за човекови права.
Цената на усвојувањето на резолуцијата, при што Русија и Кина се воздржаа наместо да го искористат своето вето, беше нејасна формулација што остави многу прашања неизвесни.
Му дава целосен надзорен авторитет на „одбор за мир“ со кој претседава Трамп, но со неизвесно членство. Одборот мора да поднесува извештаи до ОН, но не е обврзан од желбите на ОН или од Палестинската самоуправа. Исто така, повикува на создавање палестински технократски комитет кој треба да го води секојдневното управување со Појасот Газа и да обезбедува услуги, но е далеку од јасно кој би учествувал.
Мандатот на ISF им дава овластување да разоружуваат и распуштаат вооружени групи во Газа како што е Хамас, но далеку е од јасно дали потенцијалните придонесувачи на трупи би се согласиле да се обидат да се соочат со Хамас. Ниту една земја досега не се обврзала да испрати мировници.
По гласањето, Хамас повтори дека нема да се разоружа, што потенцијално ќе ја спротивстави милитантната група на меѓународните сили овластени со резолуцијата.
„Резолуцијата наметнува меѓународен механизам за старателство врз Појасот Газа, што нашиот народ и нивните фракции го отфрлаат“, се вели во соопштението на Хамас.
Критериумите за реформа на Палестинската самоуправа, предусловот за премин кон суверена Палестина, беа нејасни.
Европските дипломати рекоа дека е итно што побрзо да се договорат имињата на палестинскиот технократски комитет за испорака на услуги.
Трамп го прослави гласањето како „момент од вистински историски размери“ во објава на социјалните мрежи, додавајќи дека „членовите на Одборот и многу други возбудливи најави ќе бидат направени во наредните недели“.